ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตการทำงานของพนักงานร้านอาหารในเขตเทศบาลเมืองวารินชำราบจังหวัดอุบลราชธานี

       การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบอิทธิพลของลักษณะส่วนบุคคลของพนักงานร้านอาหารต่อคุณภาพชีวิตการทำงาน ประชากรที่ศึกษา ได้แก่ พนักงานร้านอาหารในเขตเทศบาลเมือง จังหวัดอุบลราชธานี โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างจากพนักงานร้านอาหารในเขตเทศบาลเมืองวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 250 คน ประกอบด้วย พนักงานร้านอาหารที่ทำงานในร้านขายอาหารประเภทถนนที่อยู่รอบนอกเมือง และประเภทถนนที่อยู่รอบในเมือง ใช้การวิจัยแบบสำรวจภาคสนาม โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (ANOVA) โดยเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยรายคู่ด้วยวิธี Least Significant Different (LSD) และการวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุ(Multiple Regression Analysis)

     ผลการวิจัยพบว่า พนักงานร้านอาหารส่วนใหญ่มีอายุ 20 – 30 ปี ระดับการศึกษา ม.1- ม.6 สถานภาพโสดรายได้ต่อวันน้อยกว่า 160 บาท มีประสบการณ์การทำงานน้อยกว่า 1 ปี และมีคุณภาพชีวิตการทำงานในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง อายุมีอิทธิพลต่อ คุณภาพชีวิตการทำงาน โดยกลุ่มอายุน้อยกว่า 20 ปี จะมีคุณภาพชีวิตการทำงานมากกว่ากลุ่มอายุ 20 – 30 ปี และอายุ 30 ปีขึ้นไป สถานภาพสมรสมีอิทธิพลต่อคุณภาพชีวิตการทำงาน โดยกลุ่มสถานภาพโสดมีคุณภาพชีวิตการทำงานมากกว่ากลุ่มสถานภาพสมรส และหย่า/แยก สำหรับปัจจัยที่สามารถพยากรณ์คุณภาพชีวิตการทำงานของพนักงานร้านอาหาร ได้แก่ อายุ โดยอายุจะมีความสัมพันธ์ไปในทิศทาง ตรงกันข้าม

      The purpose of this research was to assess the influence of restaurant employees’ individual characteristics on the quality of their work life. The participants in this research were 250 restaurant employees working in Warinchamrab in Ubon Ratchathani province selected by random sampling. Data were collected from questionnaires and analyzed by descriptive and inferential statistics – ANOVA using Least Significant Different (LSD), and Multiple Regression Analysis. Results showed that most restaurant employees were between 20 and 30 years of age and were educated to high school level. Most were single and had a daily income of less than 160 baht and less than one year’s work experience. Their overall quality of their work life was estimated to be at a moderate level. The study found that age had an influence on the quality of the employees’ work life, with those younger than 20 having a better quality of work life than employees aged between 20 and 30 and over 30. It was also found that those who were single had a better quality of work life than married or divorced/separated employees. The factor that can be used to forecast the quality of work life was age and this is conversely related to the quality of work life