การบูรณาการทุนทางวัฒนธรรมสู่การเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ ด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชน: กรณีศึกษา ชุมชนบ้านชากแง้ว อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี / The Integration of Cultural Capital into a Creative Tourist Attraction through Participatory Process: A Cast Study of Ban Chak Ngaew Community, Banglamung District in Chonburi Province
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstract
งานวิจัยฉบับนี้กล่าวถึงการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เพื่อให้ประสบความสำเร็จอย่างยั่งยืน ภายใต้ทุนทางวัฒนธรรม กล่าวคือ สิ่งที่ดีงามที่มนุษย์ในอดีตคิดค้น ทำขึ้น และสืบทอดด้วยการปฏิบัติ ซึ่งมีทั้งสิ่งที่จับต้องได้และจับต้องไม่ได้ โดยการพัฒนาดังกล่าวมีความจำเป็น
ต้องสร้างกระบวนการให้บุคคลที่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องในการดำเนินงาน โดยอาศัยบริบทจากทุนวัฒนธรรมท้องถิ่น เพื่อนำมาสู่การพัฒนาการมีส่วนร่วมของชุมชนด้วยวิธีบูรณาการความร่วมมือ
ซึ่งในงานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้วิจัยเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง จำนวน 10 คน เพื่อเรียนรู้และทำความเข้าใจในปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น โดยใช้การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีวิทยากระบวนการสร้างทฤษฏีฐานราก จากการศึกษาผู้วิจัยได้สกัดประเด็นที่ค้นพบเพื่อนำมาสร้างเป็นมโนทัศน์และสังเคราะห์ออกมาเป็นข้อสรุปเชิงทฤษฏีภายใต้การบูรณาการทุนทางวัฒนธรรมสู่การเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ด้วยกระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านชากแง้ว ประกอบด้วย 1. เมื่อใดที่เกิดการบูรณาการความร่วมมือระหว่างชุมชนและหน่วยงานที่มีส่วนเกี่ยวข้องจะส่งผลให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดในการจัดการ 2. เมื่อใดที่ชุมชนมีความเข้มแข็งด้านการบริหารจัดการจะได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานต่างๆ 3. เมื่อใดที่ชุมชนเกิดการเรียนรู้และเห็นประโยชน์ต่างๆ ร่วมกัน จะนำไปสู่ความร่วมมือในการพัฒนาสิ่งต่างๆ อย่างมีเอกภาพภายในชุมชน 4. เมื่อใดชุมชนเกิดองค์ความรู้และเห็นคุณค่าของทุนวัฒนธรรมท้องถิ่น จะนำไปสู่ความหวงแหนในสิ่งเหล่านั้น และ 5. เมื่อใดที่หน่วยงานที่มีส่วนเกี่ยวข้องให้การสนับสนุนอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับองค์ความรู้ด้านการจัดการทุนวัฒนธรรมท้องถิ่น จะทำให้ชุมชนเกิดความตื่นตัวและสนใจในประโยชน์ของสิ่งเหล่านั้น
เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อไปในอนาคต ผู้วิจัยมีข้อเสนอแนะในการวิจัยครั้งต่อไป ซึ่งผู้สนใจควรศึกษาการนำทุนวัฒนธรรมท้องถิ่นมาสู่ผลิตภัณฑ์ทางการท่องเที่ยว หรือนำงานวิจัยชิ้นนี้เป็นกรณีศึกษาสำหรับใช้ในการพัฒนาชุมชนด้วยกระบวนการมีส่วนร่วม ณ สถานที่อื่นๆ ที่มีความน่าสนใจ เพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อไปในอนาคต
This research study investigated how tourist attractions had been developed and sustained under cultural capital. This qualitative research employed in-depth interviews to learn and understand the phenomenon. Stakeholders interviewed included government agencies of tourism, municipal district and community. The methodology of grounded theory was used to analyze the data. The results were, firstly, when the partnership between community and agencies were form, it contributed to the effective management of tourist attraction. Secondly, the community’s strengthened management induced support from organization both private and public sector. Thirdly, when the community had learned and shared the benefits, it led to more intense and extensive cooperation. Also when the community gains knowledge and appreciation of cultural capital, it leads to value highly of those in the community. Finally, with supporting role of involved organizations on the knowledge and management of cultural capital, the community awareness and interest in the benefits of the local have been raised. It is recommended that future study focus on developing products of tourism from cultural capital or replicate this study in other target areas.
References
Bourdieu, P. (1986). The form of capital. In J. G. Richardson (Ed.), Handbook of theory and research for the sociology of education, 21 February 1986 (pp. 241-258). New York: Greenwood Press.
Chareonwongsak, K. (2003). Future Scenario and Desirable Feature of Thai People. Bangkok: Office of National Education.
Designated Area Of Pattaya City And Related Areas. (2016). The number of tourists in Pattaya. And Related Areas Report. Retrieved from http://dasta.
or.th/dastaarea3/th
Howkins, J. (2010). Creative Ecologies: Where Thinking is a Proper Job. (K. Vanichviroon, Trans.). Bangkok: Thailand Creative & Design Center.
Huayyai Subdistrict Municipality. (2016). The state and social background. Retrieved from http://www.huayyai.go.th
Jinagool. (1999). A network of business community in Nakhon Ratchasima [Mimmeograph]. N.P.: n.p.
Ministry of Social Development and Human Security. (2004). The results of operations for fiscal year (2003-2004). Bangkok: A Prime Minister's Office.
Mumford, M. D. (2012). Handbook of Organizational Creativity. United State of America: Elsevier.
Office of National Economics and Social Development. (2009). Planning and Economic Development National Society No. 10 (2007-2011 BC). Bangkok: Office of the Prime Minister.
Patanapongsa, N. (2003). Participation, The basic principles, techniques and case examples. Bangkok: 598 print.
Patmasiriwat, D. (2004). A survey of the status of knowledge and the development of cultural capital and local knowledge to human resource development: progress report of the first study. Phitsanulok: Faculty of Management and Information Science, Naresuan University.
Rupngam, Y. (2002). The participation of the Commissioner of the Bureau of the Budget to reform the bureaucracy. (Master’s thesis). National Institute of Development Administration, Bangkok.
Samudavanija, C. (1997). Cultural as capital. Bangkok: p. Press.
Siriwong, P. (2004). Grounded Theory, Research Methodology to theorize in developing countries. Library Msk.t., (19) April–September 2004, 13-21.
Thongdee, I. (2005a). As a culture. Journal of Cultural periscope, 1(1) April-June, 16- 29.
Thongdee, I. (2005b). Cultural change. Journal of Cultural periscope, 1(2-3) July-September, 32-46.
Throsby, C. D. (2001). Economics and culture. Cambridge: Cambridge University Press.
Wilber, K. (2000). A Theory of everything. Boston, MA: Shambhala Publications.
William, E. (1976). Electoral Participation in a Low Stimulus Election. Rural Development, 4(1), 111-124.