การเปรียบเทียบศักยภาพด้านโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน ระหว่างผู้ประกอบการผ้าไหมที่มีการรวมกลุ่มและไม่รวมกลุ่ม/Comparative Study of Supply Chain and Logistics Performance between Thai Silk Community and Individual Entrepreneurs
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Abstract
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบศักยภาพด้านการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทานในปัจจุบันของผู้ประกอบการผ้าไหมที่มีการรวมกลุ่มและไม่รวมกลุ่ม โดยนำหลักการของแบบจำลองอ้างอิงการปฏิบัติการโซ่อุปทาน (SCOR Model) มาทำการเปรียบเทียบตั้งแต่กระบวนการการวางแผน การจัดหาวัตถุดิบ การผลิตจนกระทั่งถึงการส่งมอบ โดยใช้แบบสอบถามที่พัฒนาขึ้นเพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลกับผู้ประกอบการในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคเหนือของประเทศไทยจำนวน 220 ราย และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ t-test เพื่อทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยของศักยภาพด้านต่างๆ ทั้ง 2 กลุ่ม ผลการวิจัย พบว่าผู้ประกอบการผ้าไหมที่มีการรวมกลุ่มมีศักยภาพด้านการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทานโดยรวมสูงกว่าผู้ประกอบการที่ไม่มีการรวมกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 (p-value ≤ 0.01) และเมื่อพิจารณาศักยภาพเป็นรายด้านทั้งด้านการวางแผน การจัดหาวัตถุดิบ และการส่งมอบ พบว่าผู้ประกอบการผ้าไหมที่มีการรวมกลุ่มมีศักยภาพสูงกว่าผู้ประกอบการที่ไม่มีการรวมกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 (p-value ≤ 0.01) แต่ไม่พบว่าผู้ประกอบการที่มีการรวมกลุ่มมีศักยภาพด้านการผลิตสูงกว่าผู้ประกอบการที่ไม่มีการรวมกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
The purpose of this research aimed to study and compare supply chain and logistics performance between Thai silk community and individual entrepreneurs using Supply Chain Operations Reference Model (SCOR Model) in planning, sourcing, production and delivery processes. Questionnaire was employed to collect data from Thai silk community and individual enterprises in the North-eastern and North parts of Thailand with 220 respondents. Data were analyzed using t-test to compare the mean difference between two groups of Thai silk entrepreneurs. The results revealed that overall supply chain and logistics performance of Thai silk community was higher than individual entrepreneurs at 0.01 significant levels (p-value ≤ 0.01). Likewise, the findings also showed that supply chain and logistics performance in planning, sourcing and delivery processes of Thai silk community were higher than individual entrepreneurs at 0.01 significant levels (p-value ≤ 0.01). However, supply chain and logistics performance in production process of Thai silk community was not statistically greater than individual entrepreneurs.
References
International Sericultural Commission. (2012). Global Silk Industry. Retrieved from www.inserco.org/Stats
Krisana, J., & Mongkolsrisawat, S. (2014). The Development of Community Enterprise: Case Study Whai-Lerb Silk Weaving Village Thumbol Maba, Thung Khao Luang, Roi-Et Province. In Proceedings of the 2nd National Conference in Management of Public Affairs: College of Local Administration (pp. 1085-1092). Khon Kaen: Khon Kaen University.
Krishnaphuti, W. (2013). Management Community Enterprise: Learning from a Professional Silk and Cotton Weaving in Khon Kean Province. Humanities, Social Sciences Journal, 30(1), 165-188.
Leerojanaprapa, K., & Atthirawong, W. (2015). Management Practices of Thai Silk Product. In M. Gen, K. J. Kim, X. Huang, & Y. Hiroshi (Eds.), Lecture Notes in Electrical Engineering: Industrial Engineering, Management Science and Applications 2015 (pp. 511-519). Germany: Springer Berlin Heidelberg.
Lockamy III, A., & McCormack, K. (2004). Linking SCOR Planning Practices to Supply Chain Performance: an Exploratory Study. International Journal of Operations & Production Management, 24(12), 1192-1218.
Lorchirachoonkula, V., Atthirawong, W., & Leerojanaprapa, K. (2016). Analysis of Logistics and Supply Chain Performance for Silk Entrepreneurs. In Proceedings of the 16th Thai Value Chain Management and Logistics: Thai VCML 2016 (p. 37). Bangkok: University of the Thai Chamber of Commerce.
Nunwarawong, R. (2008). The Study of Supply Chain Management to Increase the Competitiveness of the Silk Industry in Thailand: A Case Study of Thai Silk Limited Partnership. (Master’s thesis). Bangkok University, Bangkok.
Pataradulpitak, R. (2005). The Development of Products from Jute Fiber as a Community Entrepreneurs: Ban Tok-Pan, Ban Kor Amphur Muang, Khon Kaen. (Master’s thesis). Khon Kaen University, Khon Kaen.
Sahawatcharin, N., Daowcharuan, W., & Khuttiya, S. (2013). The approach of increasing competitiveness in the supply chain of agricultural cooperatives of Thailand (Research report). Bangkok: The Thailand Research Fund.
Tipsupaphkul, B. (2003). Absolute Gorgeous Clothes in the Land of King Narai. Lop Buri: Thepsatri Rajabhat University.
Wisuwan, D., & Atthirawong, W. (2009). The Development of the Operational Efficiency of Logistics and Supply Chain Management for SMEs Entrepreneurs in Pathum Thani Province (Research report). Bangkok: The National Commission for Higher Education.
Wongwathana, C. (2007). The Use of Statistical Techniques for Research. Bangkok: Depnoramit Printing.